Liefde, goedheid en intellectueel engagement

Geplaatst op 5 juli 2024 door Nicole in de categorie Algemeen, Communicatie, Cultuur, De Nieuwe Nederlanders

Het verbindt ons

Laat je liefde de wereld veranderen, maar laat de wereld je liefde niet veranderen.

Het geloof in de aanwezigheid van liefde en hoop in ieder van ons, en de mogelijkheid om deze te delen, weerspiegelt een universele waarheid die mensen van alle geloofsovertuigingen verbindt.

Zelfliefde

Hoewel het belangrijk is om van anderen te houden en zorg te dragen voor de mensen om je heen, begint echte liefde en zorg bij jezelf. Zonder zelfliefde (het proces van jezelf waarderen, respecteren en accepteren zoals je bent) kun je niet volledig en oprecht liefde aan anderen geven. Zelfliefde is dus de basis voor een gelukkig, gezond en vervuld leven.

Heilige boeken

De Bijbel, de Koran en de Tenach zijn de heilige boeken van respectievelijk het christendom, de islam en het jodendom. Hoewel ze elk uniek zijn in hun leerstellingen en benaderingen, delen ze een gemeenschappelijke nadruk op de waarden van liefde, goedheid en intellectueel engagement. Laten we eens kijken hoe deze waarden in elk van deze tradities tot uiting komen.

De Bijbel (Christendom)

Liefde: De Bijbel benadrukt de liefde als een centrale waarde, vooral in het Nieuwe Testament. Jezus verkondigt dat het grootste gebod is om God lief te hebben met heel je hart en je naaste als jezelf (Matteüs 22:37-39). Paulus beschrijft liefde als het hoogste ideaal in 1 Korintiërs 13, waar hij zegt dat zonder liefde, andere daden waardeloos zijn.
Goedheid: Christenen worden aangemoedigd om goed te doen en naastenliefde te tonen. De Bergrede (Matteüs 5-7) bevat veel leringen over goedheid, zoals de Gouden Regel: “Alles wat u wilt dat mensen voor u doen, doet u dat ook voor hen” (Matteüs 7:12).
Intellectueel Engagement: Hoewel geloof belangrijk is, moedigt de Bijbel ook nadenken en begrip aan. Paulus spoort gelovigen aan om hun geest te vernieuwen (Romeinen 12:2), en Jezus zegt dat het grootste gebod is om God lief te hebben met heel je verstand (Markus 12:30).

De Koran (Islam)

Liefde: In de islam is liefde voor God (Allah) centraal. Liefde voor God wordt vaak geassocieerd met gehoorzaamheid aan Zijn geboden. Daarnaast wordt liefde voor de medemens aangemoedigd, vooral binnen de ummah (de gemeenschap van moslims). Een veelgeciteerd vers is: “Allah is liefdevol” (Al-Wadud, een van de namen van Allah, in Soera 85:14).
Goedheid: De Koran spoort moslims aan om goed te doen, vooral door rechtvaardigheid en barmhartigheid te beoefenen. Het helpen van armen, wezen en de behoeftigen is een belangrijk onderdeel van de islamitische ethiek (bijv. Soera 2:177).
Intellectueel Engagement: De Koran moedigt nadenken en zoeken naar kennis aan. Het eerste woord dat werd geopenbaard was “Lees” (Soera 96:1). Er is veel nadruk op het gebruik van intellect en redenering om de wereld en Gods tekenen te begrijpen (bijv. Soera 3:190-191).

De Tenach (Jodendom)

Liefde: In de Tenach wordt liefde voor God en voor de medemens benadrukt. De Shema (Deuteronomium 6:4-5) roept op tot liefde voor God met heel je hart, ziel en kracht. Liefde voor de naaste is ook een gebod: “Heb uw naaste lief als uzelf” (Leviticus 19:18).
Goedheid: De Tenach legt veel nadruk op rechtvaardigheid en barmhartigheid. De profeten spreken vaak over de noodzaak om goed te doen, rechtvaardigheid na te streven en voor de behoeftigen te zorgen (bijv. Micha 6:8).
Intellectueel Engagement: In het jodendom wordt grote waarde gehecht aan studie en intellectuele groei. De Talmoed en andere rabbijnse geschriften stimuleren discussie en diepgaande analyse van religieuze teksten. De zoektocht naar kennis wordt gezien als een manier om dichter bij God te komen.

Andere Religies

Naast het christendom, de islam en het jodendom, zijn er vele andere religies die ook liefde, goedheid en intellectueel engagement centraal stellen.

Boeddhisme: In het boeddhisme zijn mededogen (karuna) en liefdevolle vriendelijkheid (metta) fundamentele waarden. Boeddhistische teksten moedigen ook wijsheid (prajna) en meditatie aan als middelen om verlichting te bereiken.
Hindoeïsme: Liefde (bhakti) en goedheid zijn belangrijk in het hindoeïsme, evenals het streven naar kennis (jnana) en waarheid. De Bhagavad Gita bespreekt de balans tussen deze verschillende wegen naar spirituele vervulling.
Confucianisme: In het confucianisme worden deugden zoals barmhartigheid (ren) en rechtvaardigheid (yi) benadrukt. Intellectuele ontwikkeling door studie en zelfreflectie is ook van groot belang.

Conclusie

Ondanks hun verschillen, benadrukken deze religies allemaal het belang van liefde, goedheid en intellectueel engagement, zij het op hun eigen unieke manieren. Dit suggereert een universele menselijke behoefte om zowel moreel als intellectueel te groeien en verbonden te zijn met anderen en het hogere.

Gedichten en citaten over liefde en hoop uit verschillende culturen en tradities, een boodschap over liefde als bron van kracht en veerkracht.

Het idee dat liefde het hoogst haalbare in het leven is, is bijvoorbeeld een gedachte die door veel filosofen, schrijvers en spirituele leiders gedeeld wordt:

Rumi (1207-1273): Hoewel Rumi van Perzische afkomst is, heeft hij een enorme invloed gehad in de Arabische wereld en daarbuiten. Zijn poëzie, vooral in zijn werk “Mathnawi” en “Divan-e Shams-e Tabrizi”, behandelt vaak thema’s van liefde, spirituele verlichting en eenheid met het goddelijke:

“Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.”
“Let yourself be silently drawn by the strange pull of what you really love. It will not lead you astray.”
“The wound is the place where the Light enters you.”
“Lovers don’t finally meet somewhere. They’re in each other all along.”
“You were born with wings, why prefer to crawl through life?”
“The garden of the world has no limits, except in your mind.”
“Don’t grieve. Anything you lose comes round in another form.”

Leo Tolstoy (1828 tot 1910): De Russische schrijver geloofde sterk in de kracht van onbaatzuchtige liefde en beschreef in zijn werk hoe liefde mensen kan transformeren en betekenis kan geven aan hun leven. “Love is life. All, everything that I understand, I understand only because I love.” Het onderstreept zijn overtuiging dat liefde essentieel is voor begrip en betekenis in het leven.

“Resurrection” (Opstanding) is een essentieel werk in Leo Tolstoy’s literaire canon, waarin de zoektocht naar spirituele verlossing centraal staat. Het verhaal draait om de complexe liefdesrelatie tussen Nekhlyudov en Maslova, die diepgaand wordt beïnvloed door sociale onrechtvaardigheid en morele dilemma’s. Tolstoy verkent krachtig hoe liefde de kracht heeft om individuen te transformeren en bevrijden.

Het verhaal volgt Dmitri Ivanovich Nekhlyudov, een aristocraat die als jurylid dient in een rechtszaak waarbij hij ontdekt dat de beschuldigde, Katerina Maslova, een vrouw is met wie hij in het verleden een korte affaire had. Maslova wordt ten onrechte beschuldigd van moord en haar veroordeling onthult diepgewortelde sociale ongelijkheid en corruptie in het tsaristische Rusland van die tijd.

Door zijn betrokkenheid bij Maslova en zijn strijd om haar recht te doen, ondergaat Nekhlyudov een diepe spirituele reis. Hij confronteert zijn eigen rol in haar ondergang en wordt geconfronteerd met zijn morele verantwoordelijkheid om onrecht te bestrijden. Het verhaal illustreert hoe individuen kunnen evolueren van zelfzuchtige onverschilligheid naar mededogen en morele betrokkenheid bij anderen.

Tolstoy’s roman biedt een kritische analyse van de sociale structuren en ethische dilemma’s van zijn tijdperk, terwijl het ook diepgaande inzichten biedt in de universele kracht van liefde en menselijke verbondenheid. Deze thema’s resoneren nog steeds sterk in hedendaagse discussies over rechtvaardigheid, menselijke waardigheid en sociale rechtvaardigheid, waardoor “Resurrection” een tijdloos werk blijft dat de complexiteit van menselijke relaties en ethiek verkent.

Al-Ma’arri (973-1057): Deze dichter en filosoof uit Syrië wordt geprezen om zijn gedichten die vaak gaan over de menselijke conditie, inclusief de complexiteit van liefde en verlangen.

“Love is the foolishness of men, and the wisdom of God.”
“What is this world but a dream that a sleeper sees—he delights in it for a few moments, and then wakes up to face reality.”
“The world holds two days in equal esteem: the day when you are born, and the day when you die.”
“Do not suppose the statements of the prophets to be true; they are all fabrications. Men lived comfortably till they came and spoiled life. The sacred books are only such a set of idle tales as any age could have and indeed did actually produce.”

Het citaat “Love is the foolishness of men, and the wisdom of God” nodigt uit tot reflectie op de complexiteit en diepte van liefde als een universeel fenomeen dat zowel menselijke tekortkomingen belicht als de transcendentale kwaliteiten van goddelijke wijsheid. Het is een uitnodiging om na te denken over hoe liefde ons als individuen en als samenleving kan vormen, en hoe het ons kan leiden naar een dieper begrip van het goddelijke en van onszelf.

Betekenis van het citaat

Foolishness of Men: Menselijke liefde wordt vaak gezien als onvoorspelbaar, impulsief en soms zelfs irrationeel. Mensen kunnen soms dingen doen in naam van liefde die anderen als dwaas of roekeloos beschouwen. Liefde kan mensen verblinden voor rationele overwegingen, logica en soms zelfs voor hun eigen belangen.
Wisdom of God: Aan de andere kant wordt liefde gezien als een goddelijke eigenschap, een bron van wijsheid die verder gaat dan menselijk begrip. Goddelijke liefde wordt vaak beschouwd als belangeloos, genadig, en in staat om te verzoenen en te genezen. Het overstijgt menselijke fouten en onvolkomenheden, en biedt een diepere betekenis aan het leven.

Diepere reflectie

Contrast en paradox: Het citaat benadrukt de paradox dat liefde zowel dwaasheid als wijsheid kan zijn, afhankelijk van het perspectief. Voor mensen kan liefde soms impulsief en riskant lijken, maar vanuit een goddelijk perspectief kan liefde juist het hoogste doel zijn, dat ons leidt naar een dieper begrip van onszelf en anderen.
Goddelijke perspectief: Het idee dat liefde een aspect van goddelijke wijsheid is, impliceert dat het niet alleen een menselijke emotie is, maar ook een kracht die ons verbindt met de goddelijke orde van dingen. Goddelijke liefde wordt gezien als een bron van spirituele verlichting en transformatie.

Toepassing in de context van religie en filosofie

Religieuze tradities: In verschillende religieuze tradities wordt liefde beschouwd als een centrale deugd die mensen dichter bij God brengt en hen in staat stelt om elkaar met mededogen en vergeving te behandelen.
Filosofische overwegingen: Filosofen hebben vaak gedebatteerd over de aard van liefde en de rol ervan in menselijke relaties en ethiek. Het citaat kan dienen als basis voor diepere reflectie op de dualiteit van liefde als een menselijke emotie en een spirituele kracht.

Leopold Sédar Senghor (Senegal, 1906-2001): Senghor, naast zijn politieke en intellectuele bijdragen, was ook een geprezen dichter en staat bekend om zijn poëzie over liefde en de Afrikaanse identiteit, vaak doordrenkt met een spirituele en filosofische benadering.

“Chants d’ombre” (1945) is een belangrijke dichtbundel van Leopold Sédar Senghor, waarin hij een brug slaat tussen zijn Afrikaanse erfgoed en de moderne westerse wereld. De titel vertaalt zich als “Schaduwliederen” en verwijst naar de verlangens, emoties en reflecties die voortkomen uit zijn dubbele culturele identiteit: Afrikaans en Europees. Deze bundel blijft relevant vanwege zijn diepgang, emotionele rijkdom en de manier waarop het universele thema’s aanraakt van identiteit, liefde en verlangen. Senghor’s “Chants d’ombre” nodigt lezers uit om na te denken over de complexiteit van culturele interacties en de voortdurende zoektocht naar zelfbegrip en verbondenheid met erfgoed.

Een bekend gedicht uit deze bundel is “Femme noire” (Zwarte vrouw), waarin Senghor de schoonheid en kracht van de Afrikaanse vrouw verheerlijkt. Dit gedicht belichaamt zijn diepe bewondering voor de spirituele en esthetische eigenschappen van de zwarte vrouw, terwijl het ook de bredere thema’s van liefde, verbondenheid en culturele trots aanraakt.

Beschrijving van het gedicht

Verheerlijking van schoonheid: Senghor begint het gedicht met een krachtige beschrijving van de fysieke schoonheid van de zwarte vrouw. Hij gebruikt beelden die haar beschrijven als een “zwarte zon”, waarbij hij haar huid vergelijkt met de warmte en glans van de zon.
Kracht en trots: Het gedicht roept ook de innerlijke kracht op van de zwarte vrouw. Senghor benadrukt haar trots en waardigheid, die voortkomen uit haar erfgoed en haar plaats binnen de Afrikaanse gemeenschap.
Spirituele dimensie: Naast het fysieke aspect, belicht het gedicht ook de spirituele en symbolische betekenis van de zwarte vrouw. Ze wordt voorgesteld als een essentieel en verheven figuur binnen de Afrikaanse cultuur, met een spirituele verbondenheid met haar land en volk.

Thema’s en betekenis

Cultuur en identiteit: “Femme noire” viert niet alleen individuele schoonheid, maar ook de culturele identiteit van de zwarte vrouw. Het gedicht benadrukt haar rol als hoedster van tradities en waarden die generaties lang zijn doorgegeven.
Schoonheid in diversiteit: Senghor’s gedicht pleit voor een bredere erkenning van schoonheid die verder gaat dan westerse normen. Het omarmt de diversiteit en unieke eigenschappen van zwarte schoonheid en presenteert deze als een bron van kracht en inspiratie.
Erfgoed en erfenis: Door “Femme noire” eert Senghor niet alleen de vrouwen van zijn tijd, maar draagt hij ook bij aan een grotere erkenning van Afrikaanse bijdragen aan de wereldcultuur en beschaving.

Ibn Hazm (994-1064): Een Andalusische filosoof en schrijver, Ibn Hazm wordt beschouwd als een van de meest prominente theoretici van de liefde in de islamitische wereld. Zijn werk “Tawq al-Hamama” (De ring van de duif) is een klassieke verhandeling over liefde en minnaars.

“I prefer a short life with width to a narrow one with length.”
“Do not spoil what you have by desiring what you have not; but remember that what you now have was once among the things you only hoped for.”
“Love is the only thing that can make life eternal; to fall in love is to transcend individuality.”

Ibn Arabi (1165-1240): Een beroemde soefi-filosoof uit Andalusië, Ibn Arabi schreef uitgebreid over liefde in zijn mystieke werken. Hij beschouwde liefde niet alleen als een emotionele band tussen individuen, maar ook als een spirituele verbinding met het goddelijke:

“O God, You are my love and my desire. You are the face that I seek in every face.”
“My heart has become capable of every form: it is a pasture for gazelles and a convent for Christian monks, and a temple for idols and the pilgrim’s Ka’bah, and the tables of the Torah and the book of the Quran. I follow the religion of Love: whatever way Love’s camels take, that is my religion and my faith.”
“Do not attach yourself to the surface of things; do not become attached to this false idea of a separate ‘I’. True wisdom is not confused; it is a light from God that leads to God.”
“When I am with you, we stay up all night. When you’re not here, I can’t go to sleep. Praise God for these two insomnias! And the difference between them.”

Gedicht: “LOVE”

by George Herbert

Love bade me welcome; yet my soul drew back, Guilty of dust and sin. But quick-eyed Love, observing me grow slack From my first entrance in, Drew nearer to me, sweetly questioning If I lacked anything.

“A guest,” I answered, “worthy to be here”: Love said, “You shall be he.” “I, the unkind, ungrateful? Ah, my dear, I cannot look on thee.” Love took my hand and smiling did reply, “Who made the eyes but I?”

“Truth, Lord, but I have marred them; let my shame Go where it doth deserve.” “And know you not,” says Love, “who bore the blame?” “My dear, then I will serve.” “You must sit down,” says Love, “and taste my meat.” So I did sit and eat.

Dit gedicht, geschreven door George Herbert, een Engelse dichter uit de 17e eeuw, belicht de genadevolle en uitnodigende aard van Goddelijke liefde. Het beschrijft hoe liefde (hier gepersonifieerd als God) de zondaar verwelkomt, ondanks zijn fouten en gebreken, en hem uitnodigt om deel te nemen aan een gemeenschap van liefde en genade. Het benadrukt de overweldigende en transformerende kracht van liefde als het hoogste spirituele ideaal.

Dit gedicht kan resoneren met de overtuiging dat liefde, in zijn meest zuivere vorm, niet alleen een emotie is maar ook een kracht die helpt bij verlossing, acceptatie en innerlijke vrede.

De Onbreekbare Schakel

Een fluistering diep in ons wezen,
een kracht die nooit kan worden genezen.
Liefde in samenhang met dankbaarheid,
een Goddelijke schakel, eeuwig, altijd.

Ze weeft een draad door ieders hart,
verbindt de delen, geneest wat spart.
Geen storm te woelig, geen zee te diep,
deze band die alles bijeenhoudt en ziet.

Dankbaarheid buigt de ziel naar licht,
waar liefde de duisternis zachtjes verzwicht.
Samen vormen zij een hemels schild,
dat de mensheid met hoop vervult.

In de golven van het leven, soms zo zwaar,
is deze schakel onze enige waar.
Ze leidt ons zacht, met een heilig doel,
naar een horizon, stralend en voelbaar koel.

Dus vaar, met liefde en dankbaarheid als kompas,
door de tijdloze oceaan, door de eeuwige pas.
Want in deze schakel ligt een heilig weten:
we zijn verbonden, nooit vergeten.

Het Goddelijk Baken

Een fluistering diep in ons bestaan,
een kracht die altijd met ons zal gaan.
Liefde, verweven met dankbaarheid,
een Goddelijke schakel, door tijd geleid.

Ze vormt een baken in nachtelijke zee,
een licht dat wijst waarheen we mee.
Geen storm te groot, geen duister te zwart,
dit licht raakt iedere dolende hart.

Dankbaarheid tilt de ziel omhoog,
waar liefde heelt wat eens bedroog.
Samen zijn zij een eeuwige kracht,
een gids die ons veilig naar morgen bracht.

In woelige wateren, waar velen verdwalen,
schijnt dit baken om ons te stralen.
Het roept ons zacht met een helder lied:
“Jij bent geleid, je bent nooit uit zicht.”

Dus zoek het licht, dat in ons brandt,
dat liefde zaait, dat pijn verzacht.
Want dit baken is waar we altijd naar streven:
de schakel van hoop, het doel van het leven.

Gedicht: “Sonnet XVII”

Dit is een prachtig liefdesgedicht van Pablo Neruda, uit zijn bundel “Twenty Love Poems and a Song of Despair” (Veinte poemas de amor y una canción desesperada).

I do not love you as if you were salt-rose, or topaz, or the arrow of carnations the fire shoots off. I love you as certain dark things are to be loved, in secret, between the shadow and the soul.

I love you as the plant that never blooms but carries in itself the light of hidden flowers; thanks to your love a certain solid fragrance, risen from the earth, lives darkly in my body.

I love you without knowing how, or when, or from where. I love you straightforwardly, without complexities or pride; so I love you because I know no other way

than this: where I does not exist, nor you, so close that your hand on my chest is my hand, so close that your eyes close as I fall asleep.

Dit gedicht “Sonnet XVII” van Pablo Neruda is een intense uiting van liefde en verlangen. Neruda beschrijft hierin zijn liefde voor een ander op een diepgaande en poëtische manier:

Natuurlijke en echte liefde: Neruda begint het gedicht door te zeggen dat hij zijn geliefde niet liefheeft zoals men een bloem of kostbaar juweel zou liefhebben (“I do not love you as if you were salt-rose, or topaz”). Hij benadrukt dat zijn liefde dieper en op een meer fundamenteel niveau is.
Liefde voor verborgen en duistere aspecten: Hij vervolgt door te zeggen dat hij zijn geliefde liefheeft zoals bepaalde donkere en verborgen dingen geliefd worden, in het geheim en tussen schaduw en ziel. Dit geeft aan dat zijn liefde niet oppervlakkig is maar diep geworteld in het verborgene.
Innerlijke bloei en geur: Neruda vergelijkt zijn liefde met een plant die nooit bloeit maar toch het licht van verborgen bloemen draagt. Hiermee suggereert hij dat zijn liefde, hoewel misschien niet openlijk tentoongespreid, toch een innerlijke schoonheid en geur voortbrengt.
Eenvoud en oprechtheid: Hij verklaart dat hij zijn geliefde liefheeft zonder te weten hoe, wanneer of waarom. Zijn liefde is rechtlijnig, zonder complexiteiten of trots. Hij houdt van haar omdat hij geen andere manier kent dan deze, waarbij hij en zij samensmelten tot één.
Intimiteit en nabijheid: Het gedicht eindigt met een krachtig beeld van intimiteit, waarbij hij beschrijft dat ze zo dicht bij elkaar zijn dat haar hand op zijn borst voelt als zijn eigen hand, en dat haar ogen sluiten als hij in slaap valt. Dit benadrukt de diepe verbondenheid en nabijheid die hij voelt.

Kortom, liefde is niet alleen afhankelijk van fysieke nabijheid, maar kan ook gevoeld worden door gedachten en herinneringen. Wij hopen dat dit gedicht van het gedicht van Pablo Neruda een bron van troost en hoop is, door te benadrukken dat liefde en verbondenheid blijven bestaan, zelfs als mensen fysiek gescheiden zijn. Door dit te delen willen jou eraan herinneren dat liefde een krachtige innerlijke ervaring is die kan blijven groeien en voortduren, zelfs in moeilijke tijden.

Terug naar het overzicht